Onze open brief is gepubliceerd in Lesoir.be - Hier de vertaling in het Nederlands:
Dorst naar democratie
2019 wordt een jaar van verandering. Het hangt in de lucht en is voelbaar in alle lagen van onze
samenleving. Ons politiek systeem wankelt steeds nadrukkelijker Als ze wil overleven, dan heeft
onze democratie meer inspraak en betrokkenheid van de bevolking nodig. Dat kan als we open
staan voor het democratisch experiment. Want de alternatieven bestaan.
Verzet is vandaag overal. Het legt de vinger op de wonde. Onze bestuurders zijn niet (genoeg)
bezig met de uitdagingen van deze tijd. Dat laat zich voelen in de ingehouden woede of de
recente betogingen, in de vrijwillige inzet van de burgerbewegingen, in de voortdurende strijd
voor mensenrechten wereldwijd. Ook in het alledaagse leven zien we verzet, op kleine schaal:
mensen consumeren anders, verplaatsen zich bewuster en spannen zich in voor betere werken
leefomstandigheden. Elke daad van verzet is een politieke daad. De meeste mensen lopen
daarbij niet achter een logo of vlag van een partij, maar strijden voor de inhoud van de zaak.
Het geloof in ons huidige politiek systeem zit op een dieptepunt. De mensen verliezen het
vertrouwen in de verkozenen die hen moeten vertegenwoordigen in parlementen en regeringen.
“Politiek is niets voor mij”, “te ingewikkeld”, “het zijn toch maar zakkenvullers”, we horen het
maar al te vaak. Het is duidelijk: de klassieke politieke partijen, de particratie en vooral de
vertegenwoordiging missen legitimiteit en efficiëntie. Ze staan te ver van de bevolking.
Het huidige representatieve politieke systeem lijkt aan de basis te liggen van dit politiek
wantrouwen. Vandaag kunnen we onze samenleving slechts vormgeven door om de vier of vijf
jaar naar de stembus te trekken. Daar stopt de directe politieke betrokkenheid voor velen. Via
het stembriefje duiden we verkozenen aan die ons in alles zullen vertegenwoordigen. Of dat
hopen we dan toch, want de enige controle die wij als burgers op hen kunnen uitoefenen komt
bij de volgende verkiezingen. Mensen vragen meer betrokkenheid, steeds nadrukkelijker. Ze
willen hun stem laten horen in plaats van ze te geven aan een politicus.
De ‘gewone’ mens is absoluut capabel om juiste beslissingen te nemen. Iedereen die zich
voldoende informeert en de open discussie met anderen durft aan te gaan, kan een zich een
gefundeerde mening vormen. In overleg kunnen dan concrete en breed gedragen oplossingen
naar voren geschoven worden. Dat het kan al meermaals aangetoond: in Ierland en IJsland
herschreven gelote burgers zelfs de grondwet. Het antwoord op de crisis van de
representatieve democratie moet meer zijn dan opsmuk of schijnparticipatie. Structurele
veranderingen dringen zich op.
Dit is een oproep om het politiek debat te verrijken met de stem van bevolking. De tijd is rijp
voor een bestuursorgaan dat mensen uit alle lagen van de bevolking bijeenbrengt en
verschillende opvattingen met elkaar confronteert. Een ware agora voor het publieke debat. Een
plek waar concrete oplossingen ontstaan die het partijbelang overstijgen. Een plek waar
langetermijnvisie belangrijker is dan de uitslag van de volgende verkiezingen. Een plek waar we
van partijpolitiek naar volkspolitiek kunnen gaan.
Een gelote assemblee is de democratische plek bij uitstek. Een assemblee waar iedereen in
principe ooit zou kunnen zetelen en die representatief is voor onze diverse samenleving. Een
assemblee die institutioneel verankerd is en échte beslissingsmacht heeft, parallel aan het
bestaande parlement. Een plek waar de deelnemers tijd en ondersteuning krijgen om zich te
informeren en gegronde beslissingen te nemen. Geen praatbarak dus, maar échte
zeggenschap over de samenleving.
De organisatie van zo’n gelote assemblee is precies de bestaansreden van de beweging Agora.
Vanaf het najaar van 2019 zal ze op het niveau van het Brussels gewest een assemblee
organiseren die is samengesteld uit 89 gelote Brusselaars. Agora wil dit doen in alle
transparantie, omkaderd door professionals en onafhankelijk van electorale strategieën. Een
soevereine assemblee, die haar eigen agenda opstelt en wetsvoorstellen kan doen. Een
assemblee die regelmatig van samenstelling verandert en tegelijk een continuïteit heeft die de
verkiezingen overstijgt.
Belangrijk: om deze assemblee meer gewicht te geven, neemt Agora met een burgerlijst deel
aan de Brusselse gewestverkiezingen. In afwachting van de institutionele verankering van het
concept van een gelote assemblee, wil Agora de Brusselse bevolking toch al een rechtstreekse
stem geven in het Brussels parlement. De verkozene(n) van Agora zullen namelijk als
woordvoerder(s) optreden van de assemblee in het parlementaire systeem. Zij zullen de stem
van de Brusselaars - als een paard van Troje - injecteren in het hart van de wetgevende macht.
Als eerste ondertekenaars van deze tekst staan wij alvast achter Agora bij het neerleggen van
de verkiezingslijst. Agora heeft minimaal 500 handtekeningen om deze lijst te kunnen indienen.
Of beter nog: 3.333 handtekeningen, het aantal stemmen dat nodig is voor een verkozene.
Teken mee om dit mogelijk te maken, praat erover met vrienden, kennissen, familie en volg
Agora off- en online.
Getekend - in gelote volgorde:
Lidewij Nuitten, journaliste
Gorik van Oudheusden (aka Zwangere Guy), rapper
Annemie Smekens, leerkracht
David Van Reybrouck, schrijver
Wim Kennis, éminence grise van het Brusselse middenveld
Martine Peeters, bazin van café Au Daringman
Walter Hus, componist en solist
Vincent Spronck, gevangenisdirecteur
David Menez, kunstenaar
Edith Wustefeld, activiste
Reginald de Potesta de Waleffe, activist
Bie Vancraeynest, opiniemaakster
Joost Vandecasteele, schrijver en TV-maker
Walter Hus, muzikant
SYSMO, muziekgroep